‘Time does not change us, it just unfolds us’ Max Frist Het lijkt alsof ik mezelf niet ben, zeker in deze tijd van het jaar. Althans, mezelf zoals ik dat gewend ben op basis van voorgaande jaren. Ik liep in die laatste weken voor kerst toch vaak een beetje ‘gierend’ door het leven. Zoals een auto, […]
Oh world I cannot hold the close enough..Emily Dickinson “Onder de oppervlakte en achter onze woorden leeft een wereld waar de tijd stil lijkt te staan, omdat ze van de klok nog nooit heeft gehoord. Een wereld waar de winter net zoveel waarde heeft als de zomer en die meebeweegt met het ritme van de […]
In de opleiding stembevrijding werkten we met wat we ‘draken’ noemen. De delen van onszelf die ons beletten diegene te zijn, die we willen zijn. Althans zo denken we. De strijd met onze draken zou wel eens precies de worsteling kunnen zijn die we nodig hebben om op krachten te komen. En om de mens […]
Ik ben misselijk en moe. Naast me is de buurvrouw weer eens lekker los aan het gaan op net iets te harde muziek. We hebben een soort gedoogbeleid: leven en laten leven. Zo hoef ik me niet te schamen als ik mijn stem weer eens bevrijd.
Ik weet die ochtend op 14 juni echt niet waar ik ben en waar ik het vandaan moet halen…
Waar woorden tekort schieten, begint de muziek Heinrich Heine Op maandagavond zing ik in een koor met ouders van de vrije school, waar mijn jongste dochter op zit. Ik heb op die maandagavonden geen harde stem en ga altijd naast de ‘krachtpatsers’ staan die de muziek kunnen dragen. Alleen als ik in vervoering raak van […]
Over ziel, familie en het opvouwen van je sokken. Zondag 11 februari 2024. Door de sterfdag van mijn vader vorige week, moest ik ook weer denken aan zijn sterven 7 jaar geleden. Een ervaring die ik nooit meer vergeet en mij paradoxaal genoeg zoveel over leven heeft geleerd. Het kwam voor mij het dichtst bij […]
Al jong zag ik samenhangen in de/onze natuur die ik maar bij mondjesmaat op school bevestigd kreeg. Het is alsof iets in mij steeds op zoek is geweest naar een alles overkoepelende ‘theorie’ waarin ik de geheimen van onze natuur weerspiegeld zou zien. Die zoektocht is mijn drijvende kracht. De blik uit mijn jeugd, die ik na 48 jaar leef-tijd heb verfijnd, de grond van waaruit ik werk en schrijf.
Na mijn VWO kreeg de wereld van waaruit ik kijk nog meer kleur doordat ik zeven jaar experimenteerde met (bewustzijnsverruimende) drugs en aan de rand van de samenleving belandde. De hoogtes en dieptes die ik daar leerde kennen en de reflectie hierop hebben mijn hart zo opgerekt, mijn ideeën over het leven zo op de proef gesteld dat mijn nieuwsgierigheid naar antwoorden misschien wel twee levens mee kan.
De retraite naar Glastonbury is bedoeld om je eigen oergrond te (her)vinden.
Om ruimte te maken, je zintuigen te openen, te vertragen, te verstillen, te zakken en te landen in wie we altijd al bent geweest.
En vandaaruit te vernieuwen, herbronnen, op te laden, te genieten en nieuwe inspiratie op te doen.