Al jong zag ik samenhangen in de/onze natuur die ik maar bij mondjesmaat op school bevestigd kreeg. Het is alsof iets in mij steeds op zoek is geweest naar een alles overkoepelende ‘theorie’ waarin ik de geheimen van onze natuur weerspiegeld zou zien. Die zoektocht is mijn drijvende kracht. De blik uit mijn jeugd, die ik na 48 jaar leef-tijd heb verfijnd, de grond van waaruit ik werk en schrijf.
Na mijn VWO kreeg de wereld van waaruit ik kijk nog meer kleur doordat ik zeven jaar experimenteerde met (bewustzijnsverruimende) drugs en aan de rand van de samenleving belandde. De hoogtes en dieptes die ik daar leerde kennen en de reflectie hierop hebben mijn hart zo opgerekt, mijn ideeën over het leven zo op de proef gesteld dat mijn nieuwsgierigheid naar antwoorden misschien wel twee levens mee kan.
Vanuit deze nieuwsgierigheid was ik in de afgelopen 25 jaar in de leer bij het Instituut voor Psychosynthese, de Universiteit van Amsterdam, een (archetypisch) psycholoog, centrum voor rouw en verlies verwerking, een sjamaan, een kabbaliste, een cultuur historisch filosoof, Centrum voor stembevrijding, opleidingscentrum voor het begeleiden van jongeren met een taakstraf en een mysterieschool.
In 2007 startte ik met vier anderen een organisatie voor jongeren in Afrika en Nederland, was programma directeur, gaf les, begeleidde directies, coaches, maatschappelijk werkers, therapeuten en (jong) volwassenen en schreef. In de mist is mijn eerste boek. Ik ben 49 jaar, woon samen met mijn vriend en twee dochters van 8 en 12 in Breda.
De retraite naar Glastonbury is bedoeld om je eigen oergrond te (her)vinden.
Om ruimte te maken, je zintuigen te openen, te vertragen, te verstillen, te zakken en te landen in wie we altijd al bent geweest.
En vandaaruit te vernieuwen, herbronnen, op te laden, te genieten en nieuwe inspiratie op te doen.