In de opleiding stembevrijding werkten we met wat we ‘draken’ noemen. De delen van onszelf die ons beletten diegene te zijn, die we willen zijn. Althans zo denken we. De strijd met onze draken zou wel eens precies de worsteling kunnen zijn die we nodig hebben om op krachten te komen. En om de mens te worden die ons hart ons verleidt te worden.  (in mijn boek In de mist ga ik daar dieper op in)

Gister en vandaag sprak ik bij toeval twee vriendinnen over de draken van onze kinderen en de emoties die soms zo hoog oplopen in huis. Niet te temmen driftbuien, angst en het zich soms niet kunnen aanpassen aan een sociale omgeving. Of dat de kinderen juist heel aangepast zijn in de buitenwereld en thuis verzanden in wanhoop of driftbuien. Zo erg dat er een jongen van 9 jaar van school moest omdat hij in de klas niet te hanteren was. 

Ik schoot vol, vlak naast het schoolplein. 

Wat is het moeilijk om in onze kinderen te zien wat er -ook- in ons ouders leeft en wat er gevraagd wordt. Ik voelde het bloed door mijn aderen stromen en een soort diepe roep: Op staan! Voel je kracht! Leef wat er uit je binnenste naar voren komt. Als jij het niet doet hoe kunnen zij dat dan doen! 

Ik werd herinnerd aan mijn eigen ‘draak’, degene die ik heb ontmoet in het werken met mijn stem en stembevrijding. Na enige verkenning noemde ik haar: ‘de aimabele vrouw’. Ik ben van kinds af aan zo vaak op mijn intensiteit afgekeurd, dat ik een gekuiste, aangepaste versie van mezelf ben geworden. En ik heb het na veel oefenen voor elkaar gekregen bij nagenoeg iedereen vertrouwen te wekken of in de smaak te vallen. Met elegantie, flair, goede manieren, een hip voorkomen en ga zo maar door. Ik heb heel wat jaren gehad om deze kant van mezelf te verfijnen. 
Het feit dat ik na een zeer fijne opvoeding, met VWO, volleybal, fijne vrienden en pianoles, zeven jaar aan de rand van de samenleving belandde, voerde de noodzaak om nu echt te laten zien dat ik alles in controle had nog wat op. Ik moest en zou bewijzen dat ik kon zijn wie de wereld wilde dat ik werd. 

Deze ‘aimabele vrouw’, waarvan ik de eigenschappen niet meer zou willen missen, was de deksel op mijn intensiteit, waardoor dit vuur er op de meest ongewenste momenten met nog meer kracht uit kwam. Bij stembevrijding begon ik dat te voelen. Dat was de omgeving waar ik buiten mijn getrainde analytische vermogens, mijn lichaam kon laten spreken en mijn intensiteit mondjesmaat weer toe durfde te laten. Wat een verademing. Muziek ontspringt in het archaïsche deel van onze hersenen, verbonden met ons hart en onze ziel. Daar is ons denken niet snel genoeg voor. 

Door mijn eigen reis en de gesprekken met klanten en vrienden, ben ik gaan zien wat ervoor zorgt dat er zo veel mensen tegen een burn-out aanzitten. En dat ik zelf al zo vaak op dat randje zat. Als we ons eigen vuur niet kunnen zien, voelen en voeden, dan branden we op. 

Niet onze kinderen, maar wíj mogen ons eigen vuur onder ogen zien. Wij mogen gaan staan! Ik zeg niet dat dit de enige oplossing is en dat daarmee de problemen van onze kinderen weg zijn. Onze kinderen lopen hun eigen weg. Maar we kunnen wel een voor-beeld voorleven.

De draak dat zijn wij zelf! Voor onszelf en onze kinderen. En in plaats van met ze te vechten om deze draken te overwinnen, mogen we met ze robberen en stoeien. Net zoals Job dat deed in het verhaal uit de bijbel. Zoals Michael dat doet met de draak in de mooie verhalen die rond de herfst altijd op de school van mijn kinderen rondwaren. Vechten om op te staan en de kracht in jezelf aan te boren. Om de intensiteit die in ons is niet te smoren, maar te dragen en je er als een vuurtje aan te warmen. Juist in de maanden die voor ons liggen. Ik hoop dan ook dat het gevecht lang mag duren. Dat je je draken koestert, met ze worstelt, in beheer krijgt en je er zo nu en dan weer door laat opjutten.

Durf af en toe onredelijk te zijn en daarin je kracht te ontdekken. Durf de angst toe te laten en in je voor-zichtigheid, je voor-zienigheid te trainen. Durf blij te zijn, ook als de wereld om je heen dreigt weg te vallen, als dat is wat is. Leef wat er uit je binnenste naar voren komt zonder schroom en ontdek de schatten die onze draken voor ons beheren. Diep in aarde verborgen. Er komen heus ook weer periodes dat deze draken toe zijn aan een winterslaap. 

Heb je zin om lekker te zingen en wellicht je eigen vuur te voelen, je angst te bezingen of te jubelen van vreugde? 

Zondagmiddag 29 september geef ik een workshop stembevrijding. Voor wat er ook in je leeft is dit een heerlijke manier om er aanwezig mee te kunnen zijn en daarmee ook weer vitaliteit en vreugde toe te laten. We worden muzikaal begeleid door Laetitia Trimbos, muziekdocente en collega stembevrijdster. Ook onze kennis wordt die middag gevoed door Natuurgeneeskundig therapeut Liedewij Giri in een kort intermezzo over adem, ruimte innemen, loslaten, voeding en vertering en onze keelchakra. Allemaal in relatie met ritme, zingen en ademen. 

Je bent van harte welkom. En bel, ap of mail gerust als je vragen hebt.

Warme groet, 
Jetske